Ένα κυριακάτικο μεσημέρι, συνάντησα τον Θέμη τον Καραμουρατίδη στο L’ Ovelha Negra στις Τζιτζιφιές. Λίγο η κοινή μας φίλη, η Ελβίρα, λίγο η κοινή μας γειτονιά, λίγο το παντειακό μας παρελθόν στο Τμήμα Μέσων Επικοινωνίας & Πολιτισμού, νιώθω σαν να τον ξέρω. Βέβαια είναι που και ο Θέμης γενικά μπορεί άνετα να είναι περισσότερο Θέμης και λιγότερο Καραμουρατίδης. Δηλαδή είναι ένα αγόρι που θα μπορούσε να είναι κολλητός σου. Που έχει καυστικό χιούμορ και θα ήθελες να μιλάς με τις ώρες μαζί του (αν τον άφηνες λίγο να μιλήσει και αυτός δηλαδή και δεν είχες ξεκινήσει με μία συνέντευξη Διδύμου, όπως διαπιστώθηκε και από τους δυο σας στα πρώτα πέντε λεπτά). Η κουβέντα εντέλει εξελίχθηκε ομαλά μετά από πολλά γέλια, κάποιες ιστορίες για το πώς αγάπησα τη Νατάσσα και μερικές γουλιές σχεδόν πλουτοκρατικού τυποποιημένου τσαγιού. Το καλό με τον Θέμη είναι πως ξέρει πότε πρέπει να γίνει Καραμουρατίδης. Όταν έρχεται η ώρα για το δεύτερο, ακούς έναν ώριμο άνθρωπο με ταλέντο και ωραίες απόψεις που χαίρεσαι να αποτελεί κομμάτι της ελληνικής μουσικής σκηνής, αλλά και της νέας γενιάς.
