Με την «Ιθάκη» του Κωνσταντίνου Καβάφη η Ειρήνη, επέλεξε να αποχαιρετήσει την 15χρονη φίλη της, που το μεσημέρι της Τετάρτης αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή της μετά τη βουτιά στο κενό από το διαμέρισμα του πέμπτου ορόφου στο Παλαιό Φάληρο όπου διέμενε με την οικογένειά της, η Ειρήνη.
Η νεαρή κοπέλα τονίζει μεταξύ άλλων, πως η 15χρονη ήταν πάντα με το χαμόγελο στα χείλη και πως πάντα έλεγε στις φίλες της να βλέπουν την θετική πλευρά των πραγμάτων.
Όμως όπως αποδείχτηκε τελικά δεν μιλούσε για τα… προβλήματα που βασάνιζαν την ίδια και που μάλλον είναι αυτά που την οδήγησαν στην αυτοκτονία.
«Την ήξερα την
κοπέλα από 6 χρονών. Όλα έγιναν τόσο γρήγορα που κανένας δεν κατάλαβε πως έφυγε. Έξω από το σπίτι της πάνω από 40 άτομα εκ των οποίων και εγώ θρηνούσαμε πάνω από το σημείο που άφησε την τελευταία της πνοή η φίλη μας.
Ήταν μια κοπέλα πάντα με το χαμόγελο στα χείλη και πάντα μας έλεγε να βλέπουμε τη θετική πλευρά των πραγμάτων όμως αποδείχθηκε ότι δεν μιλούσε για τα προβλήματά της και έκανε την τελευταία πτώση που της κόστισε την ίδια της ζωή.
Η φίλη μας λοιπόν, υποταγμένη από τους νόμους του αδυνάτου μαζί με την πτώση της πήρε μαζί και τους δαίμονές της που την οδήγησαν στο να φύγει τόσο νέα.
Ότι και να πω είναι λίγο.
Όταν ήμουν πάνω από την ανθοδέσμη με τα λουλούδια που σου πήραμε και κάναμε ενός λεπτού σιγή για σένα σκέφτηκα ότι τίποτα πια δεν θα είναι το ίδιο.
Ένα άλυτο μυστήριο παραμένει η αυτοκτονία σου και οι παράγοντες που σε οδήγησαν στο να χαθείς στην άβυσσο τόσο νέα. Υποσχόμαστε όμως, υποσχόμαστε ότι δεν θα σε ξεχάσουμε.
Μέχρι να λύσουμε το άλυτο μυστήριο της αυτοχειρίας σου δεν θα κοιμόμαστε τα βράδια. Μόνο θα προσευχόμαστε, θα προσευχόμαστε να έχεις ένα καλό ταξίδι προς τον παράδεισο γιατί σίγουρα χρειάζονται έναν άγγελο εκεί πάνω.
Το μόνο που θέλω να πω πριν σιωπήσω για πάντα είναι αυτό:
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νά ναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·
σε πόλεις Aιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.
Θα σε θυμάμαι πάντα
Ειρήνη»
