Του Δημήτρη Μαύρου, Διευθ. Συμβούλου της MRB
Τις τελευταίες ημέρες για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται η κρισιμότητα της ψήφου των «νέων». Στην δεκαετία του 2000 η «νεότητα» ήταν έννοια και δεν αποτελούσε αποκλειστικό περιουσιακό στοιχείο των ηλικιακά «νέων» ανθρώπων. Μπορούσαν να είναι παρόντες σε κάποιο γεγονός ή συγκέντρωση άνθρωποι…
οποιασδήποτε ηλικίας και παρόλα αυτά η νεότητα να είναι εκεί.
Τότε η νεότητα δημιουργούνταν από κοινές αξίες και όχι από το «όμοιο» της φυσικής νεανικής ηλικίας. Σήμερα όμως η τεχνολογία και οι κρατούσες αξίες έδωσαν τη δυνατότητα στους ηλικιακά νέους ανθρώπους να αποσχιστούν από τις υπόλοιπες ηλικιακές ομάδες και να πετάξουν σε δικά τους μετερίζια. Σήμερα περάσαμε από την «νεότητα» στους «νέους», από τις «σχέσεις» στη «δικτύωση». (Συνέδριο Σύρου 2009 υπό τον καθηγητή Γ. Βούλγαρη).
Σε αυτήν ακριβώς την ιδέα/concept στηρίζεται και η παγίδα στην οποία έχει πέσει ο δικομματισμός. Στο ένα κόμμα τα επικοινωνιακά πλάνα (ομιλίες, συγκεντρώσεις κλπ) «λάμπουν» δια της σχεδόν μηδενικής παρουσίας νέων ανθρώπων και στο άλλο κόμμα υπάρχουν απώλειες ή έλλειψη κερδών από νέους ψηφοφόρους, τροφοδοτώντας με αίμα δικών του ψήφων ακόμα και κόμματα που παραδοσιακά ανήκουν στην «αντίπερα όχθη». Και οι δύο πόλοι του δικομματισμού συμβάλουν αμέριστα στην ενίσχυση ανταγωνιστικών τους κομματικών σχηματισμών που αφενός λειτουργούν ως μαγνήτες για τους νέους ψηφοφόρους ενώ παράλληλα διαγράφουν ήδη μια πορεία που προκαλεί έκπληξη.
Μάλλον είναι πολύ δύσκολη η κατανόηση και η ανταπόκριση των «δικομματικών» πολιτικών δρώντων στις ανάγκες των νέων του σήμερα! Φοβού λοιπόν τα κόμματα που είναι κοντά στους «νέους» και όχι στην παραδοσιακή έννοια της «νεότητας» η οποία φαίνεται να καταρρέει μαζί με τη μεταπολίτευση και τη γενιά του Πολυτεχνείου.
