«Σε γνωρίζω από την κόψη… πώς πάει μετά;» ρωτάει με συστολή ο 4χρονος Στέλιος, φιλοξενούμενος στο Πρότυπο Εθνικό Νηπιοτροφείο (ΠΕΝ), που κάνει πρόβα ενόψει της εθνικής εορτής. Είναι δέκα το πρωί μιας ηλιόλουστης Πέμπτης και τα πιτσιρίκια του ΠΕΝ έχουν βαλθεί να κάνουν αγώνα με τα ποδηλατάκια τους για να με εντυπωσιάσουν. Μετά, άλλα κρύβονται πίσω από την τσουλήθρα και άλλα έρχονται όλο θάρρος να μου συστηθούν.
Η Αλεξάνδρα σηκώνει το μανίκι της για να μου δείξει το σημάδι από το εμβόλιο που είχε κάνει την περασμένη στο ΠΙΚΠΑ, ενώ ορισμένα ζητούν να μάθουν τον σκοπό της απροσδόκητης επίσκεψής μου. Οι συνομιλητές μου εδώ είναι από δυόμισι έως πεντέμισι ετών, όλα τους παιδιά «τυπικής ανάπτυξης», χωρίς διανοητικά ή κινητικά προβλήματα. «Τα περισσότερα φτάνουν σε εμάς έπειτα από εισαγγελική παρέμβαση, επειδή οι γονείς κρίθηκαν ακατάλληλοι στον γονεϊκό τους ρόλο, αλλά έχουμε και νήπια που έρχονται, επειδή οι γονείς, ως επί το πλείστον η μητέρα, αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες» εξηγεί στην «Κ» ο ψυχολόγος, κ. Νίκος Κάπαρης. Τα εν λόγω παιδιά θεωρούνται τηρουμένων των αναλογιών τα «τυχερά», καθώς έχουν στενή
επικοινωνία με τις μητέρες τους, οι οποίες τηλεφωνούν καθημερινά και τα παίρνουν στο σπίτι τα Σαββατοκύριακα. Ωστόσο, ο κ. Κάπαρης ενθαρρύνει την επικοινωνία και των υπολοίπων γονέων με τα παιδιά τους υπό επιτήρηση. «Είναι σημαντικό να διατηρήσουμε ζωντανό τον δεσμό μητέρας και παιδιού».
Οσο τα μικρότερα παιδιά παίζουν στον κήπο και ο μάγειρας ετοιμάζει το μεσημεριανό, τα μεγαλύτερα είναι απασχολημένα στον παιδικό σταθμό που φοιτούν μαζί με συνομήλικους τους, παιδιά δημοτών της Καλλιθέας. «Η μείξη στόχο έχει να αποτραπεί η ασυλοποίηση, καθώς κτίζονται φιλίες με παιδιά πέρα από τον φράχτη μας» λέει στην «Κ» η κ. Σοφία Μερτίκα, που εργάζεται εδώ και 25 χρόνια στο Ιδρυμα της Καλλιθέας, που ιδρύθηκε το 1912 από την Αικατερίνη Λασκαρίδου για να συνδράμει τα ορφανά του πολέμου.
Η καθημερινότητα για τα 28 παιδιά της κλειστής προστασίας (δηλ. όσων διανυκτερεύουν στο Ιδρυμα) αλλά και των περίπου 30 εξωτερικών παιδιών του σταθμού κυλά ομαλά χάρη στην επαγρύπνηση των 24 εργαζομένων. «Βρεθήκαμε ενώπιον σφοδρών διλημμάτων, καθώς από το 2010 αντιμετωπίζουμε όλο και μεγαλύτερα προβλήματα στη χρηματοδότησή μας» ομολογεί η κ. Μερτίκα, που έχει διατελέσει πρόεδρος των εργαζομένων, οι οποίοι είναι απλήρωτοι από τον Οκτώβριο. Το 2014 ξεκίνησε με έλλειμμα πάνω από 300.000 ευρώ (χρέη προς ΙΚΑ, προμηθευτές και δεδουλευμένα του προσωπικού), ενώ ασαφές παραμένει ποιος φορέας θα αναλάβει τέτοια Ιδρύματα. Οι εργαζόμενοι εναποθέτουν τις ελπίδες τους στην ψήφιση τροπολογίας, σύμφωνα με την οποία υπεύθυνη για τη λειτουργία τους θα γίνει η Περιφέρεια.
Εως τώρα αφανείς ήρωες πίσω από την επιβίωση του ΠΕΝ είναι ανώνυμοι και επώνυμοι δωρητές. «Χρειάζεστε σαμπουάν και χτενάκια για τα κορίτσια σας;» ρωτάει μια μεσήλικη γυναίκα, ενώ μια νεαρή μαμά με το παιδί της ανά χείρας, αφήνει τέσσερις σακούλες με τρόφιμα στην είσοδο. Εθελοντής καθάρισε τον κήπο από τα ξερόχορτα, ομάδα εθελοντριών διοργανώνουν τα πάρτι γενεθλίων των οικοτρόφων, οικειοθελώς γίνονται πολλές τεχνικές δουλειές. Εκκρεμούν, βέβαια, πολλές οικοδομικές εργασίες (σκεπή, μόνωση κ.ά.), καθώς η υγρασία και η παλαιότητα έχουν καταστήσει τρία κτίρια ακατοίκητα. Οι αμπαρωμένες εγκαταστάσεις μοιάζουν πολυτέλεια, ιδιαίτερα τώρα που υφίσταται λίστα αναμονής παιδιών, με ζώντες γονείς, οι οποίοι δεν δύνανται πλέον να τα μεγαλώσουν.
kathimerini.gr
