Αυτό που συμβαίνει συνήθως με μύθους καταστάσεων και πραγμάτων που υπάρχουν δίπλα σου αλλά δεν έχεις αντιληφθεί/ζήσει ακόμα, είναι ότι μέχρι να τα δεις με τα μάτια σου, οι δεδομένες (απ’ τις περιγραφές) δομές τους έχουν αλλάξει σχήμα πεντακόσιες φορές.
Το ‘χασάπικο-που-υπάρχει-στη-Νέα-Σμύρνη-και-κοπανάει-όλη-μέρα’ δεν ανήκει στην παραπάνω κατηγορία. Με έναν αλγόριθμο που επαληθεύεται με κάθε καινούργιο στοιχείο, φτάνοντας έξω από το Δρακούλης Meat, η εικόνα που έχεις σχηματίσει από τις ‘μαρτυρίες’ είναι συμπαγής. Τα στοιχεία προσθέτουν το ένα στο άλλο και δεν αυτο-αναιρούνται.
Έχουμε και λέμε λοιπόν. Μιλάμε για έναν τύπο, τον Στράτο Δρακούλη, ο οποίος κάνει τη δουλειά απ’ τα 16 του, δηλαδή 27 χρόνια, και έχει τρέλα με την ηλεκτρονική μουσική και μιλάμε και για ένα μαγαζί, το Δρακούλης Meat που ήδη απ’ το δρόμο δεν μοιάζει σε τίποτα με αυτό που έχεις σκαλισμένο ως ‘τυπικό χασάπικο’ στο μυαλό σου.
Μοιάζει πιο πολύ με σουπερμάρκετ που απλά έχει και κρέας. Τέλος πάντων, πρέπει να διαβείς την είσοδο για να καταλάβεις το πλήρες μέγεθος της κατάστασης. Πρέπει να δεις την ντισκομπάλα πάνω απ’ την πρώτη βιτρίνα με τα κρέατα.
Το χασάπικο έχει κάτι σαν ρεσεψιόν στα δεξιά. Ζήτησα να δω τον Στράτο, έγιναν τα απαραίτητα τηλεφωνήματα και μετά από λίγο ανέβηκα μαζί με τον Χατζηιωάννου μια κρυφή σιδερένια σκάλα που οδηγεί σε ένα παταράκι-φρούριο. Αυτό ήταν το γραφείο του Στράτου.Μέχρι να κλείσει το τηλέφωνο, σημείωνα στα χαρτιά μου ότι στον πηγαιμό για την κρυφή σκάλα, πέρασα από τα decks του μαγαζιού, δύο πικάπ-στολίδια και μια βιτρίνα με έτοιμα για μαγείρεμα μίγματα τύπου κοτόπουλο mojito, μοσχάρι mexicana και χοιρινό Σαγκάη.
Μόλις ο Στράτος έκλεισε το τηλέφωνο, ο Χρήστος κατέβηκε να φωτογραφίσει, εγώ έβαλα το recorder να γράφει, το άφησα μπροστά του, έκατσα πίσω στην καρέκλα και είπα τις τελευταίες δύο λέξεις που θα έλεγα για το επόμενο τέταρτο:
Εγώ: “Τι φάση;”. (Ούτε ο Σταύρος Θεοδωράκης τόσο λιτός και λιγομίλητος).
Στράτος (μετά από μια εισαγωγή με γέλια και διευκρινίσεις): “Επειδή δουλεύω όλη μέρα από πολύ μικρός και δεν πρόλαβα να κάνω τίποτα για πάρτη μου, έβαλα το χόμπι μου στη δουλειά. Έχω παίξει ως dj σε κάμποσα μαγαζιά, αλλά οι δύο δουλειές δεν συμβαδίζουν. Με το που τελειώνει η μία δουλειά, ξεκινάει η άλλη. Ε, δεν θα κοιμηθώ ποτέ έτσι. Το έκανα δυο μήνες και τα ‘φτυσα”.Δεν ευθύνεται μόνο η ολοσχερής ασχετοσύνη μου από κρέατα και μαγειρική για το ότι δεν ρώτησα τίποτα σχετικό τον Στράτο. Ήταν εμφανές απ’ την πρώτη κουβέντα ότι ήρθα για να μιλήσουμε για μουσική. Πριν μερικούς μήνες “κάτι παιδιά από τη Θεσσαλονίκη που έκατσαν κάνα εξάμηνο εδώ” γύρισαν ένα ντοκιμαντέρ για το Δρακούλης Meat με τον μαγικό τίτλο ‘A Man’s Rave’. Το ντοκιμαντέρ έχει πουληθεί σε διάφορες χώρες και στο Discovery Channel!
:Μια κοινή ερώτηση που έκανα με τα παιδιά του ντοκιμαντέρ ήταν σχετικά με την γκρίνια των πελατών για το νταμπαντούμπα. Η απάντηση του Στράτου ήταν η ίδια και τις δύο φορές. “Σε τόσα χρόνια που δουλεύουμε με τη μουσική δυνατά, ζήτημα είναι να είχαμε 4-5 περιστατικά. Συνήθως οι καινούργιοι πελάτες παθαίνουν μια πλάκα όταν μπαίνουν, αλλά βλέπουν ότι ο υπόλοιπος κόσμος είναι κουλ και προσαρμόζονται και αυτοί”.
Μπορεί εγώ να είμαι εδώ για τη μουσική, μπορεί να την άκουσα με τα αυτιά μου μόλις μπήκα και να πείστηκα ότι ο μύθος δεν είναι μύθος αλλά πραγματικότητα, αλλά η τελική αλήθεια είναι ότι ο κόσμος δεν έρχεται για τη μουσική στο ‘Δρακούλης Meat’.
Το word of mouth είναι το καλό κρέας, εξ ου και οι πελάτες που δεν μένουν καν κοντά στη Νέα Σμύρνη.Οι φήμες ότι όταν βραδιάζει ο Στράτος και το προσωπικό του Δρακούλης Meat δουλεύουν ενώ πάνω τους σκάνε φωτορυθμικά είναι αληθείς. Οι φήμες ότι ανά πάσα στιγμή το μαγαζί μετατρέπεται σε karaoke είναι επίσης αληθείς. Το ίδιο και αυτές για τα πάρτι που κρατάνε μέχρι το ξημέρωμα.Το πλάνο λέει 2-3 πάρτι το χρόνο και ο Στράτος θυμάται αμέσως το πιο επεισοδιακό (και το καλύτερο). “Έκανα πρόπερσι τις Απόκριες ένα 24ωρο πάρτι που ξεκινούσε απ’ τις 12 το μεσημέρι του Σαββάτου και θα τελείωνε στις 12 το μεσημέρι της Κυριακής. Στις 02.00 τη νύχτα είχαμε 2.000 άτομα. Ψήναμε λουκάνικα, είχαμε 30 βαρέλια μπύρα, έφυγαν γυψοσανίδες, φώτα, μπουκάλια (σ.σ. το Δρακούλης Meat έχει και stand με σοβαρή ποικιλία από μπύρες)”
Το επόμενο μεγάλο πάρτι θα γίνει λογικά στη Βούλα, όπου θα ανοίξει το αδερφάκι του Δρακούλης Meat εντός διμήνου. Το μυαλό του Στράτου είναι εκεί και κάθε φορά που λέει πως αυτό είναι ένα χασάπικο που όμοιό του δεν έχει ξαναδεί κανείς, απορείς για το τι μπορεί να εννοεί αφού ήδη αυτό στη Νέα Σμύρνη είναι ένα χασάπικο που όμοιό του δεν έχει ξαναδεί κανείς.
Δρακούλης Meat, Αγίας Σοφίας 90
πηγή oneman.gr
