Η Καλλιθέα εισήλθε στη δεκαετία του 1930 με έντονη κοινωνική ζωή, εξελισσόμενη σταδιακά και σε κέντρο εγκατάστασης σημαντικού αριθμού διανοουμένων και καλλιτεχνών.
Ο αίθουσες του Συλλόγου Κωνσταντινουπολιτών και το Βιβλιοπωλείο “Λουκάτου” κάλυπταν τις ελλείψεις στην υποδομή της Κοινότητας, φιλοξενώντας εκθέσεις ζωγραφικής και βιβλίου, οργανωμένες με ιδιωτική πρωτοβουλία.
Ταυτόχρονα η πόλη γινόταν θέατρο εργατικών κινητοποιήσεων, με επίκεντρο αυτές των τροχιοδρομικών, οι οποίοι είχαν την έδρα τους στο αμαξοστάσιο της Κεντρικής Πλατείας (Δαβάκη). Οι τροχιοδρομικοί της ιδιωτικής Ηλεκτρικής Εταιρείας Μεταφορών (ΗΕΜ) αποτελούσαν ένα από τα δυναμικότερα τμήματα της εργατικής τάξης της εποχής και μαζί με τον εργατόκοσμο των προσφυγικών συνοικισμών της πόλης αποτελούσαν κοινωνικά εκρηκτικό μίγμα.
Η Καλλιθέα ήταν πια μια από τις λίγες μεγάλες γειτονιές της Αθήνας. Βρισκόταν στην καρδιά της κατοικημένης περιοχής ανάμεσα στην πρωτεύουσα και το λιμάνι της. Περιλάμβανε στα όριά της πολλά από τα εκπαιδευτικά ιδρύματα της εποχής. Διέθετε υποδειγματική συγκοινωνιακή εξυπηρέτηση προς όλες τις κατευθύνσεις με τρένα, τραμ και λεωφορεία. Παρέμενε ανθρώπινη με τις μονώροφες και διώροφες κατοικίες, τους κήπους και τις δενδροστοιχίες της. Επιλέχθηκε λοιπόν ως τόπος μόνιμης εγκατάστασης αρκετών από τους διανοουμένους της εποχής.
Ο Σιφνιός λογοτέχνης Γιάννης Γρυπάρης, που έγραψε ποιήματα και μετέφρασε όλα τα έργα του Αισχύλου, όλα τα έργα του Σοφοκλή και τις “Βάκχες” του Ευριπίδη, έζησε στην Καλλιθέα στην ομώνυμη σήμερα οδό και πέθανε εκεί από την πείνα στη διάρκεια της Κατοχής (1942), έρημος και μόνος. Στην Καλλιθέα έζησε από τον μεσοπόλεμο μέχρι το θάνατό του και ο Πηλιορείτης ιστορικός Γιάνης Κορδάτος, ένα από τα λαμπρότερα πνεύματα της αριστερής διανόησης.
Στην Καλλιθέα ζούσαν επίσης ο κριτικός Γιάννης Χατζίνης, η λογοτέχνης Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη, που δίδασκε στη Χαροκόπειο, ο ποιητής Σωτήρης Σκίπης, οι λογοτέχνες Έλλη Αλεξίου, Γιώργος Βαλέτας, Γιώργης Λαμπρινός και άλλοι. Εδώ σύχναζαν ο Μάρκος Αυγέρης, ο Ροζέ Μιλλιέξ, η Τατιάνα Γρίτση-Μιλλιέξ, ο Άρις Δικταίος, ο Στέλιος Ανεμοδουράς και άλλοι.
Το κατεδαφισμένο πια ζαχαροπλαστείο του Κελέφα, πάνω στην κυκλική τότε πλατεία Δαβάκη, αποτελούσε τον χώρο αναφοράς της τοπικής διανόησης, τα μέλη της οποίας είχαν πανελλαδική εμβέλεια.
πηγή esperos.com
Πηγή: kallitheaagapimoy.blogspot.gr
