Πολύ μικρός αποδείχτηκε ο ναός του Αγίου Νικολάου, εκεί που δόθηκε το τελευταίο αντίο στην αγαπημένη όλης της Καλλιθέας, την Σοφία Παπαδοπούλου. Ο ναός και το κοιμητήριο της Καλλιθέας πλημμύρισαν από κόσμο που αγαπούσε την Σοφία και έσπευσε να την αποχαιρετίσει. Φορτισμένος συγκινησιακά και ο επικήδειος που εκφώνησε ο Δήμαρχος Καλλιθέας, Δημήτρης Κάρναβος, του οποίου οι στενές σχέσεις με την Σοφία Παπαδοπούλου μετράνε δεκαετίες:
Σεβαστοί πατέρες της εκκλησίας
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Αγαπητή οικογένεια της Σοφίας μας
Φίλες και Φίλοι
Σήμερα είναι μια πολύ δύσκολη ημέρα για όλους μας.
Γιατί αποχαιρετούμε μια μεγάλη Καλλιθεάτισα.
Είναι δύσκολη η ημέρα για όλους όσους από εμάς μας τιμούσε με την φιλία της.
Και βέβαια είναι μια δύσκολη ημέρα και για μένα.
Γιατί η Σοφία ήταν ένας πολύ κοντινός μου άνθρωπος.
Ήταν αυτή που με στήριζε από μικρό παιδί,που με καθοδηγούσε.
Θυμάμαι σαν τώρα ,τις δημοτικές εκλογές του 1986 ,όπου ήμουν, έφηβος τότε, εθελοντής στην ομάδα της.
Θυμάμαι ακόμη την ημέρα, λίγα χρόνια μετά, που μου έβγαλε το εκλογικό μου βιβλιάριο.
Και θυμάμαι καλά ότι από τότε υπήρξε μια συνεχή αδιάλειπτη σχέση συνεργασίας, κοινών αγώνων και ιδιαίτερα αληθινής αγάπης που έφτασε μέχρι τώρα.
Γνωρίζοντας, λοιπόν, από πρώτο χέρι την ποιότητα αυτού του ανθρώπου έχω το χρέος να πω λίγα λόγια για την δράση και την προσφορά της στην πόλη μας.
Και έχω το χρέος και για ένα ακόμη λόγο.
Γιατί πρέπει η ζωή της να γίνει παράδειγμα και για τις επόμενες γενιές .
Η Σοφία Παπαδόπουλου αντιμετώπιζε την πόλη μας ως την οικογένεια της.
Είχε πάντα μια σχέση προσφοράς με την Καλλιθέα.
Αυτή ήταν η ζωή της.
Να βοηθά συμπολίτες της καθημερινά.
Με ένα τρόπο σεμνό και αξιοπρεπή ,αφανή και ταυτόχρονα μεγαλόψυχο.
Στήριζε τις δραστηριότητες της εκκλησίας του Αγίου Νικόλαου αλλά και άλλων εκκλησιών.
Ήταν πάντα δίπλα σε φιλανθρωπικές πρωτοβουλίες.
Και ως πόντια συνέβαλλε με όλες τις τις δυνάμεις στον αγώνα του ποντιακού ελληνισμού. Διατελώντας Πρόεδρος ,για πολλά χρόνια ,ενός από τα πιο ιστορικά ποντιακά σωματεία της Καλλιθέας ,της ΠΡΟΟΔΟΥ αλλά και της ένωσης Ποντίων γυναικών της Ευρώπης ,η Σοφία αποτέλεσε εξέχων μέλος της ποντιακής μας κοινότητας.
Και ταυτόχρονα ήταν ενεργή πολίτης.
Νοιαζόταν για την Καλλιθέα, νοιαζόταν για την πολιτική κατάσταση.
Εξελέγη δημοτική σύμβουλος το 1986, με επικεφαλής τον Τάκη Σκανδαλάκη, το 1990, με επικεφαλής τον Χρήστο Δημόπουλο, το 1994, πάλι με τον Τάκη Σκανδαλάκη και το 2014 στο συνδυασμό που έχω την τιμή να είμαι επικεφαλής.
Ήταν μαχήτρια.
Αγωνιζόταν για το καλό της πόλης χωρίς καμία ιδιοτέλεια ή προσωπικό κίνητρο.
Ξέρω καλά, πως ότι έκανε το έκανε για την πόλη .
Ξέρω καλά πόσο αξιοπρεπής ήταν.
Με όλους .
Και πολύ περισσότερο, με τους εντός εισαγωγικών, πολιτικούς αντιπάλους.
Γιατί είχε έμφυτη την ευγένεια.
Γιατί ήταν ιδεολόγος, πίστευε σε ιδανικά και αξίες.
Η τελευταία θέση μάχης που έλαβε ήταν ως υπεύθυνη των Κέντρων Ανοιχτής Προτασίας Ηλικιωμένων του δήμου μας, τα γνωστά μας ΚΑΠΗ.
Έδωσε και εκεί μεγάλο αγώνα, προσέφερε και σήμερα μας τα αφήνει σε πολύ καλύτερη κατάσταση.
Και μας έκανε όλους περήφανους από αυτή την θέση της γιατί και εκεί βοήθησε ανθρώπους που είχαν ανάγκη.
Και παρότι σιγά σιγά την εγκατέλειπαν οι δυνάμεις της.
Ο πανδαμάτωρ χρόνος είναι αμείλικτος για όλους.
Για την Σοφία μας ήταν ,όμως ,γεμάτος.
Γεμάτος εμπειριών, προσφοράς ,δράσης, ευαισθησίας, αγάπης.
Προσωπικά, νοιώθω πολύ τυχερός που η μοίρα μας έφερε τόσο κοντά και που με στήριξε ένας τόσο υπέροχος και ξεχωριστός άνθρωπος.
Ήταν και είναι τιμή μου ότι υπήρξαμε συναγωνιστές για 30 και πλέον χρόνια.
Ξέρω ότι φεύγει πλήρης ημερών ,με όλη την σημασία του όρου.
Και ξέρω ότι η ίδια δεν θα ήθελε θρήνους την σημερινή ημέρα.
Αυτό όμως ,που πρέπει να κάνουμε είναι να κρατήσουμε ζωντανή την μνήμη της στην πόλη μας.
Γιατί πρέπει να λειτουργήσει ως παράδειγμα στις επόμενες γενιές.
Η Καλλιθέα χρειάζεται ανθρώπους που να έχουν εμπνευστεί από την στάση της Σοφίας .
Και δηλώνω ως δήμαρχος αυτής της πόλης ότι θα πράξω αυτά που χρειάζονται για να μείνει η μνήμη της ζωντανή.
Αγαπημένη μου Σοφία ,
Καλό σου ταξίδι.
