Η Έλλη είναι ένα παιδί τόσο μοναδικό, όπως όλα τα παιδιά του κόσμου. Στο περιθώριο των υποχρεώσεων της για το σχολείο ονειρεύεται, διαβάζει και γράφει. Το βιβλίο της «Έλλη», που μόλις εκδόθηκε, είναι η πρώτη της περιπέτεια που μπήκε στο χαρτί. Το έγραψε τελειώνοντας το δημοτικό.
Φαίνεται πως βρήκε έναν υπέροχο τρόπο να παρουσιάσει τις εμπειρίες και τις γνώσεις που συγκέντρωσε τα τελευταία 12 χρόνια. Διαβάσματα, ταξίδια, ιστορίες, μύθοι, παιχνίδια, φίλοι, λιχουδιές, συναισθήματα, όλα, ένας ανεμοστρόβιλος, που βρήκε διέξοδο σε αυτό το κείμενο.
Το διάβασε η Θεανώ, γοητεύτηκε και δεν ήθελε άλλο, παρά μόνο να το εικονογραφήσει. Ένα παιδί και μια ενήλικας συνεργάστηκαν για το θαυμαστό αποτέλεσμα, παραδίδοντας στα χέρια του κοινού την Έλλη και τις φρέσκες ιστορίες της.
H Έλλη Βασιλείου είναι μαθήτρια. Πηγαίνει στην δευτέρα γυμνασίου. Η Θεανώ Πετρίδου είναι γραφίστρια και συνιδρύτρια του δημιουργικού γραφείου we design. Αυτό είναι το πρώτο παιδικό βιβλίο που εικονογραφεί.
Όλα τα έσοδα των δημιουργών θα δοθούν στο «Μαζί για το Παιδί».
Το μέλλον του κόσμου καθρεφτίζεται στα μάτια των παιδιών. Ένα από αυτά τα παιδιά είναι η Έλλη, μαθήτρια της β’ γυμνασίου η οποία έγραψε μια ιστορία που εκδόθηκε.
Το βιβλίο της Έλλης όμως πέρα από την καταγραφή της ιστορίας της έχει και μια «μαγική» ιδιότητα. «Αγκαλιάζει» 30.000 παιδιά που είναι σε ανάγκη. Και πως γίνεται αυτό; Τα έσοδα από το βιβλίο της με τίτλο «Έλλη» θα δοθούν για να στηρίξει τους σκοπούς της Ένωσης «Μαζί για το παιδί»
Η Έλλη μας μιλά και μας εξηγεί τι ήταν αυτό που την ώθησε να γράψει την ιστορία, πως εκδόθηκε και γιατί θέλει να βοηθήσει τα παιδιά. Στη συνέχεια η μητέρα της η κα. Μαρίνα Βασιλείου-Μανωλοπούλου δεν κρύβει την περηφάνια της αλλά και τη συγκίνηση της για την πράξη της κόρη της.
Σίγουρα τέτοιες πρωτοβουλίες όπως της Έλλης είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση για το πώς μπορεί να συμβάλει ο καθένας μας με τον τρόπο του στο να γίνει η κοινωνία μας λίγο καλύτερη.
Έλλη: Να μοιραζόμαστε, να δίνουμε όταν μπορούμε είναι κάτι που πρέπει να το κάνουμε συνεχώς
Έλλη, πως ξεκίνησες να γράφεις αυτή την ιστορία;
«Ένα καλοκαίρι, πριν δυο χρόνια. Άρχισα να γράφω και ο ένας στίχος έφερε τον άλλον…»
Ποιοι σε βοήθησαν σε αυτό το παιχνίδι που κατέληξε σε βιβλίο;
«Στην ιστορία δεν με βοήθησε κάνεις άλλα μετά, την ιδέα να γίνει βιβλίο, να εκδοθεί, να εικονογραφηθεί, oι γονείς μου. Χωρίς αυτούς δεν θα γινόταν!».
Πως αισθάνεσαι όταν βλέπεις το βιβλίο σου στα βιβλιοπωλεία;
«Ωραία είναι, άλλα μοιάζει και λίγο σαν να είναι κάποιου άλλου, όχι δικό μου…»
Τα έσοδα του βιβλίου σου θα διατεθούν σε παιδιά που δεν είναι τόσο τυχερά, αυτό σε ικανοποιεί, σε κάνει να νιώθεις λίγο όπως ο Άγιος Βασίλης;
«Όχι βέβαια. Το να μοιραζόμαστε, να δίνουμε όταν μπορούμε είναι κάτι που πρέπει να το κάνουμε συνεχώς, σε κάθε ευκαιρία. Με κάνει να νιώθω χρήσιμη».
Μαρίνα Βασιλείου-Μανωλοπούλου (μαμά Έλλης): Όλα τα παιδιά έχουν μέσα τους μια τρυφερότητα που εμείς οι μεγάλοι οφείλουμε να την προστατεύουμε και να την διατηρούμε
Πως νιώθετε που το παιδί σας στα 12 του χρόνια έχει αναπτύξει τις αξίες της αλληλεγγύης και μιας Παιδείας πολύ ποιοτικής;
«Μέσα στη σκληρότητα της σύγχρονης κοινωνίας αν καταφέραμε να κάνουμε την Έλλη να νιώθει ευαισθησία για τον συνάνθρωπο της τότε σαφώς μας δίνει χαρά. Ελπίζω ότι αυτές είναι οι βάσεις για να προσφέρει περισσότερο και συνεχώς στην ενήλικη της ζωή».
Η ιδέα τα έσοδα να διατεθούν στις ανάγκες του «Μαζί για το Παιδί» πως προέκυψε;
«Στο σπίτι μιλάμε συχνά τόσο για το Μαζί για το Παιδί όσο και για την έννοια του προσφέρω και του εθελοντισμού. Οπού μπορούμε συμμετέχουμε και εμείς οι γονείς. Η Έλλη δεν ήθελε να εκδώσουμε ένα βιβλίο με στόχο τα έσοδα, το να προσφέρει λοιπόν ότι θα κέρδιζε στο Μαζί για το Παιδί ήταν για εκείνη σχεδόν αυτονόητο».
Το ότι ένα παιδί δημιουργεί για τα άλλα παιδιά ακούγεται μεγαλειώδες;
«Είναι πολύ όμορφο και συγκινητικό. Όλα τα παιδιά έχουνε μέσα τους μια τρυφερότητα που εμείς οι μεγάλοι οφείλουμε να την προστατεύουμε και να τη διατηρούμε».
________________________________________
Λίγα λόγια για το «Μαζί για το Παιδί»:
Το «Μαζί για το Παιδί» ξεκίνησε να λειτουργεί στην Ελλάδα το 1996. Πρόκειται για μια Ένωση μη-κερδοσκοπικών σωματείων και ιδρυμάτων, που εργάζονται για την ευημερία περισσότερων από 30.000 παιδιών κάθε χρόνο εκ των οποίων τα 10.000 σε συστηματική βάση. Κύριος στόχος της Ένωσης είναι να προσφέρει βοήθεια σε παιδιά και νέους που αντιμετωπίζουν τον κοινωνικό αποκλεισμό, την ενδο-οικογενειακή βία, χρόνιες ασθένειες, διανοητικές ή σωματικές αναπηρίες και την ασθένεια ή το θάνατο κάποιου μέλους της οικογενείας τους, παρέχοντας ψυχολογική, ηθική και οικονομική υποστήριξη.
