Την μελέτη της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πατρών εμπνεύστηκε ο Πάτροκλος Καραντινός. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1903. Ηλθε στην Ελλάδα με την οικογένειά του το 1911. Μπήκε στην Αρχιτεκτονική Σχολή του ΕΜΠ το 1919 και αποφοίτησε το 1924. Εν τω μεταξύ γνωρίστηκε με τον Δημήτρη Πικιώνη, την περίοδο που αυτός είχε διοριστεί ως επιμελητής (1921-1923).
Μάλιστα, ο Π. Καραντινός ταξίδευσε με τον Πικιώνη (και τον γνωστό αρχιτέκτονα του μεσοπολέμου Κυριάκο Παναγιωτάκο) το 1922 στην Αίγινα, όπου εκτέλεσε μια σειρά σχεδίων. Ηταν την περίοδο που ο Πικιώνης τού επεσήμανε τη σημασία της λαϊκής αρχιτεκτονικής.
Το 1925 εργάζεται ως αρχιτέκτονας στην Επιτροπή Αποκατάστασης Προσφύγων. Την περίοδο 1927-1928 βρίσκεται στο Παρίσι, όπου εργάζεται για λίγο στο γραφείο του Ωγκύστ Περρέ (Γάλλου αρχιτέκτονα, που έμεινε γνωστός για τη συνεισφορά του στην καινοτόμα κατασκευή κτιρίων από οπλισμένο σκυρόδεμα).
Την περίοδο 1924-1930 η δράση του περιορίζεται κυρίως σε συμμετοχές διαγωνισμών. Το πρώτο του έργο ήταν το κτίριο καταστημάτων και διαμερισμάτων στην Καλλιθέα («Στοά Καραντινού») που κατασκευάστηκε τη περίοδο 1926-1933. Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της αρχιτεκτονικής του μοντέρνου κινήματος στην Ελλάδα, με εκτεταμένο και δημιουργικό έργο διεθνούς διαμετρήματος και έντονη παρουσία στη δημόσια αρχιτεκτονική.
Θεωρείται ο εισηγητής στην Ελλάδα της ποιητικής του Λε Κορμπυζιέ, αλλά και έμπειρος σχεδιαστής στον χώρο των μουσείων.
Το πρώτο του σημαντικό δημόσιο κτίριο, ήταν το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου Κρήτης. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1933 και η εκτέλεση του έργου έγινε σε πολλές φάσεις, έως το 1958. Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε στο θέμα του φυσικού φωτισμού. Πρόκειται για μια διάταξη εκθεσιακών χώρων με διαδοχικές εσοχές-εξοχές κυβικών όγκων.
Αποδείχθηκε ένας δραστήριος αρχιτέκτονας, οπαδός του μοντέρνου κινήματος. Αυτό τον έφερε κατά καιρούς σε αντιπαράθεση με συναδέλφους του από τη «συντηρητική» πλευρά της αρχιτεκτονικής.
Ο Καραντινός ήταν ένας από τους νέους αρχιτέκτονες που έλαβαν μέρος στο πρόγραμμα ανέγερσης νέων σχολικών κτιρίων, κατά τη δεκαετία του ’30. Μάλιστα, ήταν ο κύριος επιμελητής της έκδοσης του επίσημου τόμου για τα σχολεία.
Το πρώτο σχολείο του Καραντινού ήταν το Δημοτικό Καλλιθέας, και μάλιστα ήταν το πρώτο που θεμελιώθηκε το 1930 από τον ίδιο τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ως συμβολική πράξη έναρξης του κυβερνητικού προγράμματος. Η σύνθεσή του είναι ήρεμη και αρμονική.
Το Δημοτικό Χαροκόπου (1931) είναι ένα τυπικό ορθογώνιο παραλληλεπίπεδο με πανομοιότυπα ανοίγματα στα δύο επίπεδα.
Γνωστό έργο του Καραντινού είναι και το Δημοτικό Σχολείο Καλησπέρη (1931), στους πρόποδες σχεδόν της Ακρόπολης.
Στα σχολικά κτίριά του περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, το σχολικό συγκρότημα Αμαρουσίου, το μεγαλύτερο από τα σχολεία του Καραντινού, το Γυμνάσιο Ναυπλίου με το χαρακτηριστικό ελεύθερο γείσο στη ταράτσα, το Δημοτικό στα Ταμπούρια (1932-1935) κ.ά.
Τη δεκαετία του ’30 ο Καραντινός έδωσε και ορισμένα δείγματα κατοικιών.
Τον Καραντινό απασχόλησε και η σύγχρονη πολεοδομία.
Το 1934, μια ομάδα αρχιτεκτόνων, μεταξύ των οποίων και ο Καραντινός, στέλνει μια επιστολή στον Νίκο Κιτσίκη, πρόεδρο του ΤΕΕ, με σκοπό την επισήμανση της ανάγκης λήψης μέτρων για την εξυγίανση της πρωτεύουσας. Το 1936, επί Ι. Μεταξά, ιδρύεται το υπουργείο Διοικήσεως Πρωτευούσης και τον Φεβρουάριο του 1937 υπογράφεται η σύσταση του Ανώτατου Πολεοδομικού Οργανισμού, που υπάγεται σε αυτό.
Ο Καραντινός συμμετέχει και στα τέσσερα όργανα του θεσμού, δηλαδή την Υπηρεσία Πολεοδομικών Μελετών, την Πολεοδομική Επιτροπή, την Αρχιτεκτονική Επιτροπή και το Ανώτατο Πολεοδομικό Συμβούλιο.
Το 1939 ανέλαβε τη διεύθυνση της Υπηρεσίας Πολεοδομικών Μελετών.
Το υπουργείο Διοικήσεως Πρωτευούσης καταργήθηκε το 1941 και οι αρμοδιότητες πέρασαν στον έλεγχο του υπουργείου Συγκοινωνιών υπό τον Κων. Δοξιάδη.
Ο Καραντινός θα δραστηριοποιηθεί ξανά επαγγελματικά από το 1947.
Κύρια έργα του, μετά τον πόλεμο, είναι το κτίριο της Φυσικομαθηματικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1955-1961), το Αστεροσκοπείο, το κτίριο της Σχολής Χημικών, καθώς και το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης (1960-1962) κ.ά.
Το όραμα του Καραντινού για τον κοινωνικό ρόλο της τέχνης και κυρίως της αρχιτεκτονικής, αποτυπώνεται στα κτίρια, στα σχέδια, στη ζωγραφική, στα κείμενα τα οποία δημοσιεύει. Η αρχιτεκτονική, «με τη μαθηματική της διαύγεια και τη συνθετική της δύναμη», συμβάλλει στον «αδιάκοπο αγώνα των ελεύθερων και ζωντανών ανθρώπων, στο θεμελίωμα μιας νέας κοινωνίας».
