Μια νέα έρευνα επιβεβαιώνει την άποψη ότι η απάντηση που ζητάς σε κάποιο δύσκολο θέμα τελικά κρύβεται στο ένστικτό σου Μια από τις μεγαλύτερες χαρές της ζωής (μαζί με το σεξ και το φαγητό, εννοείται) είναι οι στιγμές εκείνες που, ως, διά μαγείας, βρίσκεις τη λύση σε ένα πρόβλημα που σε βασανίζει για καιρό. Μιλάμε φυσικά για τις στιγμές επιφοίτησης, όπου «νιώθεις» ότι η λύση στην οποία έχεις καταλήξει είναι η σωστή χωρίς να ξέρεις ακριβώς το γιατί -περίπου σαν τον Αρχιμήδη, όταν συνέλαβε στην μπανιέρα του την περιβόητη αρχή, προτού αρχίσει να τρέχει γυμνός φωνάζοντας «Εύρηκα!» στους δρόμους των Συρακουσών.
Σύμφωνα δε με μια έρευνα που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Thinking and Reasoning» (μτφρ: «Σκέψη και Συλλογισμός»), η επιφοίτηση, το ένστικτο και η διαίσθηση, ίσως τελικά και να αποτελούν τον καλύτερο σύμβουλο όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος με «ζόρικα» προβλήματα και καταστάσεις.
Όπως αναφέρει ο ιστότοπος ScienceDaily, οι συμμετέχοντες στην έρευνα κλήθηκαν να λύσουν διάφορους γρίφους, για καθένα εκ των οποίων είχαν στη διάθεσή τους δεκαπέντε με δεκαέξι δευτερόλεπτα. Κατόπιν, οι εθελοντές απάντησαν στην ερώτηση αν η λύση του εκάστοτε προβλήματος ήταν προϊόν αναλυτικής σκέψης ή διαίσθησης.
Κόντρα σε κάθε πρόβλεψη (και, ενδεχομένως, λογική), οι απαντήσεις των συμμετεχόντων που βασίστηκαν στη διαίσθηση είχαν μεγαλύτερο ποσοστό επιτυχίας σε σχέση με εκείνες που «πάτησαν» πάνω στην αναλυτική σκέψη. Πιο συγκεκριμένα, σε ερωτήσεις που είχαν να κάνουν με γλωσσικά ζητήματα, οι απαντήσεις που βασίστηκαν στην αναλυτική σκέψη των συμμετεχόντων ήταν ορθές σε ποσοστό 78%, τη στιγμή που το ποσοστό επιτυχίας άγγιζε το 94% στις απαντήσεις εκείνες που δόθηκαν εντελώς διαισθητικά. Αντίστοιχα, στους οπτικούς γρίφους, το ποσοστό επιτυχίας στις «διαισθητικές απαντήσεις» άγγιζε το 78%, ενώ σε εκείνες που προέκυψαν κατόπιν «αναλυτικής προσέγγισης» έφτανε μόλις το 42%.
«Τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν ότι η αναλυτική σκέψη κάποιες φορές μπορεί να οδηγήσει σε εσφαλμένα συμπεράσματα κατά την επίλυση ενός προβλήματος» αναφέρει ο Dr. John Kounios, εκ των συγγραφέων της έρευνας. «Από την άλλη, αποδεικνύεται ότι η διορατικότητα προκύπτει ασυναίσθητα, αυτόματα και ουσιαστικά. “Ωριμάζει” μέσα μας μέχρι τη στιγμή που η λύση θα αποκαλυφθεί μόνη της μπροστά στα μάτια μας. […] Με αυτό το δεδομένο, λοιπόν, είναι κατανοητό ότι όταν χρειαζόμαστε μια πιο δημιουργική προσέγγιση σε ένα πρόβλημα, είναι προτιμότερο να περιμένουμε τη στιγμή της “αποκάλυψης”, τη στιγμή εκείνη δηλαδή που η καλή ιδέα θα μας έρθει μόνη της, αντί να συμβιβαστούμε με μια λύση που αποτελεί προϊόν αναλυτικής σκέψης».
Λογικό. Ή, κάτι τέτοιο, τέλος πάντων…
Πηγή Tromaktiko
