Της Κορίνας Δαμουλιάνου*
Άρρηκτα συνδεδεμένο με το παρόν και το μέλλον μιας χώρας είναι το επίπεδο εκπαίδευσης. Σε παγκόσμιο επίπεδο η εκπαίδευση αποτελεί μείζον ζήτημα, διαμορφώνεται στρατηγική, που δεν αφορά μόνο στα χρήματα που δίνονται από τον κρατικό προϋπολογισμό αλλά στους στόχους που θέτονται για ένα καλύτερο μέλλον, αρχής γενομένης από τις πρώτες τάξεις του σχολείου μέχρι την πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Στην Ελλάδα, διαχρονικά χάνεται το μέτρο και η κάθε μεταρρύθμιση, μετατρέπεται απλώς σε προσωπική σφραγίδα του εκάστοτε υπουργού. Υπάρχει επί της ουσίας στρατηγική;
Έχοντας αποκτήσει γνώση, αλλά και εμπειρία από τη θητεία μου στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια επιτροπή Παιδείας του δήμου Καλλιθέας , μπορώ να παρατηρήσω με πιο διεισδυτικό μάτι τις τελευταίες αλλαγές που προωθούνται στην Παιδεία, διαπιστώνοντας πως είναι «άτολμες» και «άγευστες». Αποσπασματικές, με συρραφή παλαιών συστημάτων χωρίς να «χτυπούν» στον πυρήνα. Σχολές ελεύθερης πρόσβασης και «κατόπιν εξετάσεων» και απολυτήρια, χωρίς τράπεζα θεμάτων… άρα επί της ουσίας δύο «ταχυτήτων»!
Οδηγούμαστε για άλλη μία φορά σε πειραματισμό στον χώρο της Παιδείας και το βασικότερο χωρίς την υποτυπώδη συναίνεση.
Η εκπαίδευση αποτελεί ύψιστο αγαθό και αν θέλουμε να λεγόμαστε σύγχρονο κράτος θα πρέπει να είναι προσβάσιμη σε όλους. Απαιτούνται τομές , που θα ξεκινούν από την πρωτοβάθμια παιδεία μέχρι και την πανεπιστημιακή.
Λίγες ώρες πριν χτυπήσει το κουδούνι για τη νέα σχολική χρονιά, εύχομαι να είναι καλή και δημιουργική για μαθητές και μαθήτριες αλλά φυσικά και για όλο το εκπαιδευτικό προσωπικό που δίνει τον καθημερινό αγώνα. Σαφώς, όμως απαιτείται δύναμη και από τους γονείς, που δίνουν καθημερινά τη δική τους «μάχη». Απαιτούνται από όλους σύνεση αλλά και ο καλύτερος εαυτός, ώστε να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις και μάλιστα κάτω από αντίξοες συνθήκες.
*Πολιτευτής της ΝΔ και δημοτική σύμβουλος Καλλιθέας
